Eski bir eve toz yaklaşıyor
Ev kimseyi beklemiyor
Kapısı açılmayan bir bahçenin önünde unutuluyor
Ve duvarları yağmurla ıslanırken bütün umutlarını dinliyor
Penceresindeki çiçeklere solanları soruyor
Saatleri günlermiş gibi unutuyor
Kış ve bahar, tekrar ve tekrar
Buradan dönüş yok
Bırakılanların gidecek yeri olamıyor
Akşam vakti yaklaşırken
Yeni bir başlangıca zamanı olamayanlar kapının önünde uyuşuyor
Burada pek bir şey kalmadı
Yaşamak için de ölmek için de zaman yok
